CDI (Chlorine Dioxide Injection) jest przeznaczony do domięśniowego lub dożylnego wstrzykiwania roztworu dwutlenku chloru. Dr Andreas Kalcker wprowadza gazowy dwutlenek chloru do rozcieńczonej wody morskiej. Jest więc neutralny pod względem pH i ma taką samą zawartość soli jak krew. Ponadto, zimna i drobno przefiltrowana woda morska wydaje się mieć bardzo ożywcze i przyspieszające procesy lecznicze, co zostało przedstawione na Kongresie Ducha Zdrowia 2014 przez Francisco Colla, kierownika Laboratoriów Quinton International Alicante. Dla ssaków do 80 kg żywej wagi zaleca się 2-5ml CDI 3000 ppm w 1:5 z wodą morską lub solą fizjologiczną do stosowania dożylnego lub również domięśniowego.

Dr Hartmut Fischer natomiast aktywuje krople MMS w wyprostowanej strzykawce (igła skierowana do góry) i w ten sposób umożliwia jedynie pęcherzykanie się dwutlenku chloru do gotowego worka infuzyjnego z 0,9% roztworem soli, a tym samym uzyskanie neutralnego pH roztworu dwutlenku chloru dostosowanego do zawartości soli u ludzi. Uwaga ten otrzymany w ten sposób roztwór zwykle nie jest używany w czystej postaci. Jeśli chce się przygotować do podania dożylnego lub IM z takiego gotowego do użycia roztworu dwutlenku chloru za pomocą strzykawki, dr Fischer zaleca wprowadzenie nanofiltru o wielkości porów 245 nm. Odfiltrowuje on substancje pirogenne (takie jak pył i cząsteczki unoszące się w powietrzu), które mogą prowadzić do gorączki i innych podrażnień organizmu. Zawartość strzykawki jest następnie wstrzykiwana do nowego worka z solą fizjologiczną. Rozcieńczony roztwór może być podany dożylnie lub z tego worka można pobrać strzykawkę na m.in. lub podskórnie. Sama otrzymałam taki wlew CDI i.V. bez żadnych zauważalnych skutków ubocznych.

UWAGA:

Infuzje z użyciem roztworów dwutlenku chloru są zastrzeżone dla lekarzy, lekarzy alternatywnych i innego wyszkolonego personelu medycznego. Powinny być one zawsze wykonywane pod nadzorem! Dokładne obszary zastosowania oraz zalety i wady takiego leczenia dwutlenkiem chloru u ludzi nie zostały wystarczająco zbadane, aby móc przedstawić wiarygodne stwierdzenia.

W każdym razie, infuzja CDS (pod nadzorem Dr. Hartmuta Fischera) nie zaszkodziła mi, a łydki z Dr. Andreasem Kalckerem (książka „CDS/MMS Heilung ist möglich”) również nie zaszkodziły. Przeciwnie, hodowca był w stanie zaoszczędzić ogromne koszty szczepień i antybiotyków dla swoich zwierząt i był w stanie hodować więcej zdrowych zwierząt do momentu uboju.