We hebben het idee dat bacteriën individueel rondzwemmen en zich vermenigvuldigen. In feite leven bacteriën vaak in kolonies en vormen ze een beschermende slijmlaag (biofilm) rond hun kolonie. Hierdoor zijn de bacteriën resistent en beschermd tegen extreem ongunstige randvoorwaarden, zoals de pH-waarde van het milieu. Deze biofilm beschermt ze ook aan de buitenkant tegen andere bedreigingen zoals veel biociden of antibiotica en zorgt voor de beste leefomstandigheden voor de groei van bacteriën aan de binnenkant. In keukens en badkamers zijn deze biofilms bijvoorbeeld te zien als roodachtige of zwarte strepen op of in de tegelvoegen. Deze biofilms vormen zich ook in watertanks, waterfilters, leidingen, de afvoer in de koelkast of bijvoorbeeld op de altijd vochtige keukenspons. Chloordioxide heeft een heel bijzondere eigenschap in vergelijking met veel andere biociden:

Chloordioxide kan zeer snel in biofilms doordringen en deze volledig oplossen.

De bacteriën zijn dan weerloos tegen het chloordioxide en worden grondig gedood. Dit effect wordt bijvoorbeeld gebruikt in brouwerijen en melkverwerkende bedrijven. Daar worden de leidingen en containers regelmatig gespoeld met chloordioxide en zo gedesinfecteerd.

Analoog daaraan vormen ziekteverwekkende kiemen in het lichaam van mensen en dieren ook biofilms om hun kolonies te beschermen. Misschien is deze eigenschap van chloordioxide, naast het sterke oxidatievermogen, een verklaring voor de snelle en grondige desinfecterende werking in het lichaam. Met antibiotica zou je steeds hogere doses moeten gebruiken om door deze biofilm heen te komen en vervolgens worstelen met het aanpassingsvermogen van de bacterie om resistentie te ontwikkelen door middel van mutatie. Gelukkig heeft chloordioxide deze problemen niet.

Instructies:

Bereid gewoon een MMS/CDS-spuitflesje voor volgens MMS-tip nr. 3 en besproei de biofilm meerdere malen per 10 minuten en laat hem werken tot hij zonder meer kan worden afgespoeld.