We hebben zojuist goed nieuws ontvangen van de gerenommeerde Hamburgse dierenarts Dirk Schrader:
“Moin moin.
voor de eerste keer gebruikten we chloordioxide op een hond die vergevorderde tetanus had. Resultaat: 10 dagen behandeling – de hond heeft het gedaan.
Vriendelijke groeten
Dirk Schrader
Veterinair Instituut
voor toegepaste geneesmiddelen voor kleine dieren
Rahlstedter Street 156
22143 Hamburg
Tel. 0049-40-677 21 44″
Dirk Schrader is in open clinch met de lokale autoriteiten. Als dierenarts en minnaar laat hij zich niet verbieden om in noodsituaties een behandeling met het niet-goedgekeurde chloordioxide (MMS) te ondergaan. Hij geeft meer om de gezondheid en het leven van zijn patiënten dan om een overdaad aan ambtsdomeinen.
Ons respect en onze felicitaties voor dit belangrijke succes!
Uittreksel uit Wikipedia over tetanus:
“Tetanus, ook wel tetanus genoemd, is een infectieziekte, vaak fataal, die de spiercellen van de zenuwcellen aantast en veroorzaakt wordt door de bacterie Clostridium tetani. De resistente sporen van de bacterie zijn bijna overal te vinden, zelfs in wegstof of tuingrond. Infectie treedt op wanneer de sporen door de wonden dringen. Onder anaërobe omstandigheden, d.w.z. uin afwezigheid van zuurstof, vermenigvuldigt de bacterie zich en scheidt hij giftige stoffen af. Het proteolytische toxine tetanospasmine beschadigt de zenuwcellen die de spieren controleren en veroorzaakt zo de typische spierkrampen. Het giftige tetanolysine is hartbeschadigend….“
en op…
“Er is geen echte causale behandeling tegen de ziekte die is uitgebroken. (Note: Het is tijd om de leerboeken te herschrijven! ) Omdat tetanustoxines zich via de zenuwbanen verspreiden, is zelfs de toediening van hooggedoseerde serum (vreemde antilichamen, passieve immunisatie) via de bloedbaan omstreden. Grondige excisie van de wond, mogelijk amputatie, zal ervoor zorgen dat de tetanuspathogene stof zich niet verder vermenigvuldigt, omdat het nodig is om verder toxineproductie in de wond te stoppen…”.
Conclusie: In plaats van vergiftiging door vaccinaties en gedeeltelijke ontleding door amputatie, bereikte Dirk Schrader een volledig herstel van de hond zonder blijvende schade. Waarschijnlijk neutraliseerde het chloordioxide de vrijgekomen giftige stoffen en de kiemen door oxidatie en veranderde het celmilieu door de vrijgekomen zuurstof zodanig dat de zuurstofmijdende kiem niet verder kon gedijen. De dag nadert snel wanneer het voor menselijke en veterinaire artsen volkomen normaal zal zijn om chloordioxidetoepassingen als vanzelfsprekend uit te voeren.
We houden u op de hoogte van deze zaak!
