1.6.3 Procedures niet langer aanbevolen
Hieronder worden enkele andere methoden voor de productie van CDS-oplossingen kort beschreven, maar vanwege hun complexiteit, foutgevoeligheid en nieuwere en betere oplossingen worden ze niet verder aanbevolen voor de brede massa van gebruikers.
Bij de klassieke activering van MMS is er altijd een overmaat aan zuur. Daarom werd al heel vroeg geprobeerd deze te neutraliseren, bijvoorbeeld door een mespuntje van soda toe te voegen (ook wel natriumbicarbonaat, Kaiser-soda, Bullrich-zout of baksoda genoemd). Het schuimt even op. Inmiddels is de Jim Humble Group hier wereldwijd van afgestapt, omdat het de effectiviteit van het chloordioxide lijkt te schaden. Nu wordt natriumbicarbonaat vaker gebruikt als tegengif voor overdoseringen van MMS. Bovendien zijn er nu betere methoden en middelen om een pH-neutrale oplossing te verkrijgen.
Bij de zogenaamde feu-methode wordt het natriumchloriet volledig geactiveerd met een apart te berekenen hoeveelheid zuur, afhankelijk van de activator, om een zo hoog mogelijk rendement aan chloorgas te bereiken. De oplossing is echter niet pH-neutraal en de voordelen waren voor mij niet echt zinvol. Aangezien een MMS-set toch vrij goedkoop is om aan te schaffen en meestal meer dan 2 jaar meegaat met een gezin, kunnen de beoogde kostenbesparingen minimaal zijn. Die volledig geactiveerde MMS in een nog pH-zuurrijke omgeving werkt beter of wordt beter verdragen, er zijn niet genoeg duidelijke ervaringen mee. Bovendien draagt alleen al de door Dr. Andreas Kalcker gevonden postactivering van MMS in de maag mogelijk bij aan het betere effect (retard). Daarnaast wordt de Gefeu-methode ook aanbevolen met wijnsteenzuur en andere zuren als activator, die Jim Humble nooit vermeld of aanbevolen heeft. Organische activatoren zijn ook expliciet uitgesloten in de drinkwaterontsmetting, die heel precies door de wet is geregeld, omdat er dan een restmolecuul in de oplossing blijft zitten en het geheel ook sneller weer ontkiemt. Er zijn ook alternatieve behandelaars die expliciet waarschuwen voor het gebruik van met name wijnsteenzuur. Ook worden compleet andere concentraties en doseringen aanbevolen dan in de MMS-/CDS-1000 protocollen van Jim Humble. Ik vraag me af waar ze de grote ervaringsbasis hebben verzameld voordat ze dergelijke aanbevelingen in het openbaar doen. De vele vragen over het begrip, die steeds weer opduiken in de forums of in mijn seminars, moedigen mij aan om deze methode niet aan te bevelen aan de massa. Deze onafhankelijk ontwikkelde zijarm neemt enerzijds afstand van Jim Humble, maar boekt anderzijds de successen met dezelfde ziekten naar aanleiding van zijn eigen methode. De Gefeu-methode is bij mijn weten ook buiten Duitsland volledig onbekend in de wereldwijde MMS-gemeenschap.
CDH was de poging van de MMS-groep om de van distillatie afgeleide CDS-oplossing langer te laten meegaan. Hiervoor werd na het meten met teststrips herhaaldelijk natriumchloriet aan het CDS toegevoegd. Dit is iets voor professionals en voor mij te ingewikkeld voor de massa en leidt ook alleen maar tot een niet pH-neutrale oplossing.
CDI (Chloordioxide-injecties) is bedoeld voor intramusculaire of intraveneuze injectie van een chloordioxideoplossing. Dr. Andreas Kalcker introduceert het chloorgas in verdund zeewater. Het is dus pH-neutraal en heeft ook hetzelfde zoutgehalte als het bloed. Bovendien lijkt koud en fijn gefilterd zeewater een zeer verkwikkend en helend effect te hebben, zoals werd gepresenteerd op het Spirit of Health Congress 2014 door Francisco Coll, manager van Laboratories Quinton International Alicante.
LET OP: Infusies met chloordioxide-oplossingen zijn voorbehouden aan artsen, alternatieve geneeskundigen en anderszins opgeleid medisch personeel. Dit moet altijd onder toezicht gebeuren! Alle commercieel verkrijgbare MMS-, CDS- en CDSplus-varianten zijn NIET geschikt voor infusies.
Bronnen van aanvoer:
zie op www.mms-seminar.com onder “Bronnen van levering”