Bij de behandeling van landbouwhuisdieren stuitte Dr. Andreas Kalcker op de grenzen van MMS. Herkauwers zoals koeien kunnen geen klassieke MMS oraal in grote hoeveelheden krijgen vanwege de biochemische grenscondities in hun maag. De bacteriële vertering kan mogelijk volledig tot stilstand komen en zo leiden tot de dood van het dier. Tot nu toe was het niet mogelijk om de klassieke geactiveerde MMS te injecteren vanwege de zeer lage pH-waarde (2,5-3). Daarom bereidde hij een pH-neutrale chloordioxideoplossing (pH 5,5 – 7 bij 3.000 ppm) voor intramusculaire toediening in een destillatieproces. Deze noemde hij CDS (Cchloor Dioxide Soplossing). In het distillatieproces wordt klassieke MMS geactiveerd zonder toevoeging van water. Het resulterende gas wordt dan in een tweede vat met koud water gebracht tot het geel wordt.

Waarschuwing: Leken moeten de procedures van de fabrikant voor CDS op YouTube niet gebruiken. Enerzijds is het voor een leek moeilijk om de werkelijke chloordioxideconcentratie aan te passen. Als daarentegen het verkeerde materiaal wordt gekozen of de concentratie te hoog is, kan er een explosieve gasconcentratie ontstaan. Als je te veel van het chloorgas inademt, kun je levensbedreigende cyanose krijgen.

Conclusie: Deze zelfproductie van CDS moet eerder worden overgelaten aan de technisch ervarenen!

Kant-en-klare CDS-oplossingen worden geleverd in slechts één fles met een gelige inhoud. Activering is hier niet meer nodig.

De aanbevolen standaardconcentratie voor CDS is 3.000 ppm of 0,3% oplossing. Om juridische redenen van productdeclaratie blijven de meeste leveranciers net onder dit percentage (bijv. 0,29%).

Voordelen van CDS:

• – pH-neutraal
• – minder geur
• – minder smaak
• – veel beter verdragen
• – kan veel hoger gedoseerd worden
• – minder bijwerkingen

Aan de andere kant zijn er ook enkele nadelen. Veel invloeden zoals temperatuur, druk en tijd zijn van invloed op het destillatieproces. De chloordioxideconcentratie kan alleen worden gemeten met teststrips door verdunning en binnen een zeer smal bereik. Voor andere meetmethoden is dure laboratoriumapparatuur nodig. Dit is een van de redenen voor de grote variatie in chloordioxideconcentraties (van 800 tot 5.000 ppm) tussen leveranciers en producten.

Bovendien moet de vers gevulde fles al op een koele plaats bij de leverancier worden bewaard, zodat het ontsnappen van het gaschloordioxide in ieder geval wordt vertraagd. In theorie moet de koudeketen ook tijdens de zomermaanden in stand worden gehouden. Dit gebeurt echter zelden om praktische redenen. Als de gebruiker de fles onmiddellijk na ontvangst opent zonder deze minstens 6 uur van tevoren in de koelkast te hebben geplaatst, zal een groot deel van het chloorgas weer ontsnappen. Ook, ongeacht of u de fles gebruikt, is de houdbaarheid beperkt tot 3 tot 4 maanden in de koelkast en kan deze niet op een andere manier worden verlengd. Het is dus vaak worth it.
niet.
om meerdere flessen kant-en-klare CDS te kopen voor de voorraad of als voorzorgsmaatregel bij een crisis. De concentratie van de werkzame stof neemt dus gestaag af, direct na het productieproces, tijdens de opslag, de levering en bij de klant.

Conclusie: Voor een CDS-toepassingsprotocol dat wereldwijd altijd hetzelfde en herhaalbaar is, is het dus helaas moeilijk om met dezelfde chloordioxideconcentratie dezelfde dosering te bereiken met de kant-en-klare en goed getolereerde CDS.

Achtergronden

Fluctuerende en afnemende concentratie

Helaas leidt dit alles er vaak toe dat de gebruikers bij het gebruik van kant-en-klare CDS altijd werken met een onbekende en voortdurend afnemende chloordioxideconcentratie, wat onvermijdelijk leidt tot verschillende doseringen en resultaten.

Zuiver chloor

Aangezien de meeste kant-en-klare CDS-oplossingen worden verkregen uit geactiveerde klassieke MMS door het distillatieproces, bestaat dezelfde lage mate van verontreiniging met vrij chloor. Tijdens de destillatie komt niet alleen het gewenste chloorgas in de oplossing, maar ook kleine hoeveelheden zuiver chloor. Voor bijzonder gevoelige mensen gelden dezelfde mogelijke nadelen als bij de klassieke MMS.

Niet gestabiliseerd

Volgens een studie van de Universiteit van Marburg is CDS, geproduceerd door distillatie, niet erg stabiel en ontbindt het vrij snel (zelfs in de koelkast).

UPDATE: Dosering van kant-en-klare CDS

In het begin zijn er veel fouten gemaakt in de dosering van CDS. Dr. Andreas Kalcker weet uit experimenten met varkensmagen op verschillende universiteiten in Spanje dat na inname van MMS door het maagzuur weer tot de 7-voudige hoeveelheid chloordioxide kan worden gereproduceerd. Om deze reden waren de eerste MMS- naar CDS-omrekeningsfactoren van 1:4 of 1:7 op basis van een daling veel te zwak. Het is ook niet mogelijk om een wetenschappelijk correcte omrekeningsfactor te geven, aangezien het een dynamisch proces is waarop vele parameters zoals temperatuur, dichtheid, enz. van invloed zijn.

Dr. Andreas Kalcker raadt aan om CDS alleen te doseren in milliliters en Niet met een drop count. Een doseerpipet met ml-markering (kunststof spuit zonder canule) wordt aanbevolen voor een uniforme dosering wereldwijd.

De ruwe omrekeningsfactor MMS naar CDS is:

Voor externe toepassingen:

3 geactiveerde druppels MMS komen overeen met ca. 1 ml CDS (voor CDS met ca. 0,3% chloordioxideoplossing, d.w.z. 3.000ppm).

Voor oraal gebruik (met effect van maagzuur):

1 geactiveerde daling van MMS komt overeen met ca. 1 ml CDS (voor CDS met ca. 0,3% chloordioxideoplossing, d.w.z. 3.000ppm).

Als men tot nu toe 3 geactiveerde druppels van de klassieke MMS mondeling had genomen, dan is dit met gebruik van CDS nu 3 ml, dus de 3-voudige hoeveelheid!