Chloordioxide is de sterkste virus- en bacteriedoder die de mensheid kent en wordt al decennia lang wereldwijd gebruikt voor onder andere de grondige en veilige desinfectie van drinkwater. Zelfbehandelingen van ziekten, met het farmaceutisch niet goedgekeurde MMS en de eigenlijke werkzame stof chloordioxide, zijn de laatste jaren wereldwijd bekend geworden dankzij de boeken van Jim Humble.

De US-Amerikaanse Jim Humble is een kleurrijke persoonlijkheid en had veel beroepen. Na onder andere te hebben gewerkt als ingenieur voor NASA, was hij betrokken bij de optimalisatie van mijnbouwprocessen in goudmijnen. Hij schreef ook verschillende boeken over dit onderwerp. Op een dag was hij weer op een van zijn expedities naar goudmijnen diep in de jungle, vijf dagen verwijderd van elke beschaving, toen twee van zijn collega’s ziek werden door malaria. Maar omdat er in dit gebied geen malaria zou moeten zijn, hadden we geen kalmerende middelen bij ons (er bestaat geen conventioneel medicijn tegen malaria). Dus maakte hij een inventarisatie van de voorwerpen en middelen die ze bij zich hadden, en kwam hij een sterilisator voor drinkwater tegen. Hij benaderde het probleem heel logisch en had toen een briljant idee en was in staat om met succes malaria te behandelen met het kiemgif, zoals later beschreven in zijn boek “MMS – The Breakthrough”. Eigenlijk heeft hij er een ingenieursbenadering voor gekozen. Om dit te doen, moet je weten dat ingenieurs lui zijn. Laat ik het zo zeggen. Wanneer een probleem moet worden opgelost, beginnen ingenieurs altijd met het zoeken naar soortgelijke, reeds bekende problemen en kijken of de oplossingen die daar al beschikbaar zijn op een of andere manier kunnen worden toegepast of aangepast aan het huidige probleem. Het basisidee van Jim Humble bij de ontdekking van MMS was dus het volgende: Er is het bekende probleem van sterk vervuild water, dat men zou willen gebruiken om te drinken. De oplossing die al was ontwikkeld was een drinkwaterontsmettingsmiddel dat alle ziekteverwekkers betrouwbaar doodde, zelfs in zwaar vervuild water, zodat het water zonder aarzeling kon worden gedronken. Het huidige probleem was de malariabestrijding van de medewerkers, veroorzaakt door een ziekteverwekker die ziekte veroorzaakt. Het lichaam van deze medewerkers (van mensen in het algemeen) bestaat voor ongeveer 70-80% uit water. Logische benadering: Waarom zou een middel dat alle ziektekiemen in het drinkwater doodt, niet in staat zijn de ziekteverwekkende kiemen in het water te doden, d.w.z. in het bloed of het interstitieel water van een mens of dier? Door het gebrek aan alternatieven en de levensbedreigende toestand van de medewerkers werd de theorie al snel in de praktijk gebracht en werd er mondeling een verdunde oplossing gevonden. Binnen slechts 4 uur waren alle symptomen van malaria tot aan koorts en pijn verdwenen. Enkele dagen later werd hij zelf ook ziek van malaria en kon hij zich met dit middel weer snel genezen. Pas later ontdekte hij het eigenlijke werkzame bestanddeel van dit desinfectiemiddel, namelijk chloordioxide, en gebruikte hij verschillende formuleringen om het te produceren uit het mineraal natriumchloriet (MMS).

Het werkte onmiddellijk en herhaaldelijk voor malaria. Jim verspreidde deze kennis in veel Afrikaanse landen en werd er steeds weer voor vervolgd. Pas later meldden gebruikers uit de hele wereld hem dat MMS ook bij veel andere ziekten, zoals bijvoorbeeld griep, acute of chronische ontstekingen van de blaas, in de keel, de tanden en de tandwortel tot aan voedsel- en bloedvergiftiging, maar ook bij darmschimmels, zeer succesvol kon worden ingezet. Op basis van de talrijke getuigenissen lijken ziektekiemen en vergiftigingen de oorzaak te zijn van veel meer ziekten (bijvoorbeeld kanker en diabetes) dan de conventionele geneeskunde kent. Al snel, met de successen, verzamelden zich mensen rond Jim en werd een wereldwijde MMS-familie volledig onbureaucratisch gevormd. Deze familie bestaat niet alleen uit actieve amateurs, maar inmiddels ook uit tal van zeer gedecoreerde professionals uit een breed scala aan disciplines. Het doel van deze wereldwijde MMS-beweging is om deze genezende kennis te verspreiden.

Hoe snel deze kennis zich verspreidt en hoeveel mensen in de wereld MMS inmiddels kennen en met succes gebruiken, moet hier worden verduidelijkt. De MMS-familie had eind 2014 meer dan 2.051 actieve leden in 163 bases in 110 landen over de hele wereld. In totaal zijn er 1.465 mensen getraind in het gebruik van MMS en er zijn momenteel 82 MMS-instructeurs, waarvan ik een van de eerste was. Naar mijn mening is het enige dat zoveel mensen van zoveel verschillende rassen, talen, religies en culturen in zo’n korte tijd bij elkaar kan brengen de verifieerbare en herhaalbare effecten van MMS. Alleen al in de Duitstalige landen zijn er nu meer dan 18 MMS-boeken met een totale oplage van meer dan 300.000 exemplaren. In mijn MMS-seminars en -workshops heb ik regelmatig artsen, dierenartsen, tandartsen, alternatieve geneesheren, apothekers, psychotherapeuten, maar ook rechters, advocaten, rechercheurs en pathologen die naast geïnteresseerde leken zitten en meestal onder de indruk zijn van de overtuigende logica van wat er wordt gepresenteerd. Het fenomeen van de massale verbeelding kan dus volledig worden uitgesloten met MMS.

Laten we teruggaan naar de vraag wat MMS eigenlijk is. MMS of de werkzame stof chloordioxide is niet plantaardig, niet organisch en volgens Jim Humble ook niet homeopathisch. Het past eigenlijk niet in de huidige trend naar zachte remedies en methoden, en toch wordt het door steeds meer vertegenwoordigers van deze gebieden volledig geaccepteerd. Chloordioxide (ClO2) is een eenvoudige chemische verbinding van één chloor en twee zuurstofatomen en is een zeer vluchtig gas dat zwaarder is dan lucht. Daarom wordt het meestal geproduceerd uit het mineraal natriumchloriet (niet te verwarren met natriumchloride = gewoon zout) met behulp van een activeringszuur vlak voor gebruik. Bij kamertemperatuur is het een amberkleurig gas met een scherpe, chloorachtige geur die lijkt op die van een overdekt zwembad. Maar in tegenstelling tot zuiver chloor is chloordioxide niet giftig! Dit is heel belangrijk, omdat oneerlijke critici het graag bewust verwarren met het zuivere, giftige chloor of met chloorbleekmiddel! Chloordioxide ontleedt na korte tijd, maar uiterlijk tijdens de toepassing ervan, weer in de componenten water, zuurstof en onschadelijk keukenzout. Chloordioxide is al sinds 1811 bekend, is goed onderzocht op zijn breedbandige werking en onschadelijkheid en wordt wereldwijd onder andere gebruikt als chloorvrij bleekmiddel in de pulpindustrie en voor de desinfectie van voedingsmiddelen en voor de desinfectie van drinkwater. Dus Jim Humble heeft niets nieuws uitgevonden, hij gebruikte gewoon iets bekends op een andere manier. Hij hoefde dus niet te bewijzen dat het werkte, noch dat het onschadelijk was!

Drinkwaterontsmettingsproducten op basis van chloordioxide zijn wettelijk beschikbaar voor industrieel en privégebruik. De hier beschreven gezondheidstoepassingen, d.w.z. het gebruik van in de handel verkrijgbare producten voor de desinfectie van drinkwater voor andere doeleinden, worden altijd door iedereen op eigen verantwoordelijkheid uitgevoerd. Pogingen van de overijverige critici om MMS en/of chloordioxide als niet-gecertificeerd geneesmiddel te verbieden, zijn op justitieel niveau al meerdere malen mislukt, omdat er ook vele volstrekt legale toepassingsgebieden voor chloordioxideproducten zijn. Toch proberen de autoriteiten in verband met lastercampagnes in de media herhaaldelijk aanbieders te stoppen, te dwarsbomen of te intimideren, in sommige gevallen zelfs volledig illegaal, volgens de mening van sommige gespecialiseerde advocaten. Hier moeten openbaar toegankelijke en verifieerbare feiten u helpen om uw eigen mening te vormen over dit onderwerp.