Bepaling van de doeltreffendheid van chloordioxide bij de behandeling van COVID 19
Eindelijk kunnen alle farmaceutische trollen en pseudo-kritici van MMS/chloordioxide worden tegengegaan met een citeerbare studie in een internationaal erkend wetenschappelijk tijdschrift. Het internationaal erkende “Journal of Molcular and Genetic Medicine” publiceerde de bovenstaande studie in zijn uitgave Volume 15:S2, 2021. Daarin wordt het uitzonderlijke succes van orale chloordioxide-oplossingen bij COVID-19-patiënten in detail bevestigd. Het is ook de eerste gepubliceerde studie bij mensen als een medisch product!
Inleiding: Het doel van dit onderzoek is de effectiviteit van oraal chloordioxide bij de behandeling van COVID 19 vast te stellen.
MethodenHet onderzoek naar het werkingsmechanisme van chloordioxide op virussen, de orale absorptie van in water oplosbaar Cl02 en de toxiciteit ervan werd geëvalueerd; er werd een quasi-experimentele studie uitgevoerd over het gebruik van oraal in water oplosbaar chloordioxide bij de behandeling van 20 patiënten met actieve COVID19-infectie, vergeleken met een controlegroep van 20 patiënten die niet met chloordioxide werden behandeld.
Resultaten: Om het effect in de experimentele groep ten opzichte van de controlegroep te vergelijken, werd een vergelijkingstest van proporties en hun betrouwbaarheidsintervallen uitgevoerd voor de algemene symptomen, en een gepaarde test met de Wilcoxon-Mann-Whitney-test (α: 95%) werd uitgevoerd voor de VAS- en Likert-criteria . Bij vergelijking van de experimentele groep met de controlegroep op de zevende dag na het optreden van de symptomen, werd in de experimentele groep een significant verschil gevonden met de controlegroep voor de symptomen koorts (p: 0000), hoest (p: 0,0000), rillingen (p: 0,0000) en dyspneu (p: 0,0006). Bij de visuele-analoge vergelijking van de pijn in de controlegroep en in de experimentele groep werd vastgesteld dat alle items waaruit de schaal is samengesteld, in deze groep significant waren afgenomen in vergelijking met de controlegroep (p: 0,0000; p:00017). Op dag 14 na de demonstratie was het verschil nog groter (p:0.000 ; p:0.0043). Bij de evaluatie van de twee groepen (controle en experiment) in het laboratorium werd een verschil vastgesteld in de waarden van de parameters PC Reactive op dag 7 (p: 0,0001) en DH Lactate (0,0036), met hogere waarden voor de experimentele groep; Dimero-D op dag 7 (p: 0,0194) en op dag 14 (p:0,0029) ; voor alle parameters werd een verschil vastgesteld. De algemene resultaten (p <0,05) ondersteunen de hypothese dat chloordioxide doeltreffend is bij de behandeling van COVID19.
CONCLUSIE: Chloordioxide is doeltreffend bij de behandeling van COVID19 en de werkingsmechanismen waardoor het dit bereikt worden in dit werk voorgesteld. Wij bevelen aan dat verder onderzoek wordt verricht. Wij bevelen aan dat in de nabije toekomst dubbelblind onderzoek wordt verricht en diepgaander onderzoek wordt gedaan naar de toxicologische veiligheid en de therapeutische werkzaamheid van chloordioxide bij epidemiologisch significante ziekten.
